Je zal maar student zijn vandaag: een beetje mildheid als het even kan?

Ik hou het niet langer. Ik moet dit delen. Ik wil jullie graag inzicht geven in het doen en laten van (kot)studenten tijdens deze crisis. Want zij krijgen geen stem in de media. Die stem is voorbehouden voor rectoren, politici en virologen. Studenten zijn immers de motor van de besmettingen, nemen geen verantwoordelijkheid en zijn levensbedreigend voor hun ouders en grootouders. Welke student zou ook maar iets zinnig kunnen vertellen over deze crisis?

Ontelbare keren wordt er verwezen naar WOII om hen met de vinger te wijzen en om hun struggles, onzekerheden en angsten de kiem in te smoren. Want covid19 is niets vergeleken met wat er zich toen afspeelde. "De verwende generatie" hoeft "enkel" de maatregelen na te leven zonder ook maar iets in te boeten aan luxe. Er is een totaal gebrek aan burgerzin.

Laten we even stil staan bij het begrip burgerzin. Niemand wordt geboren met burgerzin. Burgerzin leer je je hele leven lang, van jongs af aan en al doende. De opvoeding thuis en op school speelt hierin een belangrijke rol. Kotstudenten zetten hun eerste stappen in onafhankelijkheid en krijgen de kans om zelfstandig beslissingen te nemen. Dat is een heel belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van jonge mensen en broodnodig om hun burgerzin aan te scherpen. Regels overtreden en daar de gevolgen van dragen maken deel uit van deze ontwikkeling.

Waarom zijn we zo hard tegenover jonge mensen die hun weg zoeken in deze crisis? Waarom verwachten we van 18-jarigen dat ze iedere stap in hun verdere ontwikkeling overslaan en hun emoties ten alle tijde onder controle houden? Nog voor ze lessen kunnen trekken uit hun fouten worden ze al terechtgewezen en afgedaan als "onverantwoorde jongeren". En ja, er is een minderheid bij de studenten die het helaas maar niet wil snappen. Maar die minderheid komt voor bij alle leeftijdscategorieën.

We hebben empathie (geheel terecht) voor de ouderen, de zorgverleners, de leerkrachten en de horeca-en eventsector, want die hebben het nu bijzonder moeilijk en hun welzijn komt in het gedrang. Maar studenten? Die gaan we negeren, want zij hebben tenslotte niet te klagen. Maar wie zijn wij om daarover te oordelen? Men spreekt over de gevaren en gevolgen van eenzaamheid, maar empathie voor de sociale issues van studenten zou ons te ver leiden.

Maar net die doelgroep is erg kwetsbaar. Sociale connectie is een basisbehoefte, vooral voor jonge mensen. Tijdens de studententijd bouw je een netwerk voor het leven uit. Je bent onzeker, gaat op ontdekking, zoekt houvast en probeert tegemoet te komen aan de verwachtingen van iedereen om je heen. Je leeft in een complexe wereld en "wendbaar" zijn hoort een basiscompetentie te zijn. Terwijl iedereen weet dat change altijd gepaard gaat met weerstand en angst voor het onbekende.

Wat hebben wij vastgesteld de voorbije weken bij 95% van onze kotstudenten? Deze crisis laat hen niet koud, integendeel. Het houdt hen bezig, en ze begrijpen heus wel waarom de maatregelen worden ingevoerd. Onderschat hen niet. Studenten hebben bijzonder veel vragen bij de coronacrisis en zijn verward door de steeds wijzigende maatregelen. Ze corrigeren elkaar en uiten hun bezorgdheid indien ze vinden dat anderen de veiligheid in het gedrang brengen. Sommigen liggen wakker van hun studies en zoeken voortdurend bevestiging. Bij het minste symptoom laten ze zich testen, en bij een positief testresultaat volgen ze spontaan het protocol dat van toepassing is bij besmetting. Daarbij zijn ze transparant en begripvol tegenover elkaar. Meer nog: de solidariteit en zorgzaamheid bij de studenten is aandoenlijk. Maar er zijn er ook die nu reeds een noodkreet slaken. Een serieuze noodkreet. En die mogen we echt niet negeren.

Ik wed dat er mensen zijn die nu in hun pen willen kruipen om negatieve ervaringen met studenten te uiten. O ja, die zijn er. En dat is niet ok. Echt niet ok. Maar ik geloof in een stukje onwetendheid of onbezonnenheid bij jonge mensen. Omdat ze nog maar aan het begin staan van hun volwassen leven, en nog veel moeten leren. Daarmee wil ik hun gedrag niet minimaliseren of zelfs goedpraten.

Maar ik zou willen oproepen tot enige mildheid. Laten we hen begeleiden in wat "burgerzin" hoort te zijn, en hen erkennen in hun struggles. Hoe kunnen we hen beter bereiken? Laten we hen misschien zelf eens aan het woord in "De Afspraak", "de Zevende dag" of "Terzake". Dan krijgen ze op zijn minst de kans om inzicht te geven in de impact van covid19 op hun leven. Dan kunnen we in dialoog gaan en vanuit een positieve benadering de sensibilisering verderzetten. Over generaties heen. Dat zou een mooie vertaalslag zijn naar #samentegencorona.

Nele Van Damme

CEO & Believer Upgrade Estate